Belga chulsin-ida

DINSDAG 10 oktober 2017

Ik vertelde eerder in mijn blogs dat ik hier met mijn 1m82 nogal opval. Waarbij Koreanen (ongeacht jongens of meisjes) mijn lange benen opmerken en me complimenten geven. Wanneer we bv. de metro nemen, spreken mensen me aan en steken ze hun duim op al wijzend naar mijn benen. Tot nu was dat vaak leuk en (nog) niet enerverend. Andere Koreanen staren me gewoon aan en beginnen ondeugend, zelfs goor te lachen. Ik wil niet weten waar ze aan denken. Mijn Europese vrienden voelen de ogen op mijn benen. We kijken de gaper in kwestie dan zeer bedenkelijk, zelfs afkeurend aan (en ik zeg er dan wel eens om te lachen ‘zalt gaan, ja’ bij). Mijn Koreaanse/Aziatische vrienden daarentegen doen of zeggen niets. De Confusiaanse cultuur en eeuwenlange conservatieve moraal maakt dat de meeste Koreaanse mannen een zeer stereotiep man-vrouwbeeld hebben en vinden het normaal als ‘macho male’ om vrouwen achterna staren en te behandelen als een object (of als anderen dat doen).

Deze middag ging ik lunchen met ‘de Frank’ (remember), een Koreaanse studiegenoot. We aten tjosono (조선어), gepaneerd varken met witte kool, rijst en zoetzure saus. Tijdens onze lunch spraken Frank en ik over de verschillen tussen Zuid-Korea en het Westen, waaronder seksisme. Sekseneutraliteit bestaat niet in Zuid-Korea, volgens Frank. Vrouwen worden beoordeeld en gediscrimineerd op basis van hun sekse. En dat is hier blijkbaar normaal én de norm. In Zuid-Korea is er ook een ontzettend grote sociale druk wat fysieke schoonheid betreft (met een ‘boomende’ beauty-industrie). Maar liefst 40% van de Zuid-Koreaanse bevolking laat ooit iets aan zijn lichaam veranderen. 30% van de Koreaanse mannen ondergaan een operatie om groter te worden. Frank vertelt me dat ik al dat gestaar dus maar beter kan aanzien als een ‘compliment’. Met mijn Westerse waarden en normen is het niet evident, laat staan normaal. Part of the Korean game of wat? We vergelijken verder. Zo kom ik te weten dat hij binnen zes maanden dertig maanden in dienst gaat bij het Zuid-Koreaanse leger. Hij vertelt me dat hij er enorm naar uitkijkt om zijn vaderland te dienen. Ik weet niet goed wat zeggen. Voor mij als Belgisch meisje moeilijk te vatten. Wanneer ik hem dan later een vraag stel over Noord-Korea, wordt het stil. Frank doet me zwijgen en zegt dat hij het me later wel wilt uiteggen, maar niet hier en nu. Het onderwerp ligt nogal gevoelig. Mijn professoren op school vertellen ons niet meer dan dat Kim Jung-un een regelrechte idioot is. Studenten en zeker de buitenlandse durven er wel vaker hun mening over de spanningen te geven. Maar veel verder dan algemeenheden en boutades (soms ook gescheld op een zekere D.T uit W. in de USA) geraken ze niet. Zuid-Koreanen beweren dat ze het Noorden hoog hebben zitten (wegens één volk en grotendeels gedeelde geschiedenis) en dat het topic hen bezig houdt. In mijn ogen komt het onderwerp bitter weinig ter sprake. 

  

Na het avondeten wandelen Wissam en ik nog even langs de rivier. Een Koreaanse man spreekt me aan en vraagt me of ik van Rusland ben en wijst naar een woonblok in de buurt. Ik antwoord vriendelijk en zeg 'Belga chulsin-ida' (ik ben van België). Hij knikt teleurgesteld.. Ik weet niet wat hij bedoelt, zeg 'annyeonghaseyo' (in dit geval goede avond) en muis er samen met Wissam van onderdoor. Wissam  proest het uit en vertelt me wat de man echt bedoelt. Ze leerde dankzij een documentaire dat als Koreanen vragen of je van Rusland bent, ze willen weten of je een prostituee bent. Daarom ook dat hij me zijn huis/woonblok aanwijst. Niet met deze meid! Duidelijk dat dit land nog ver verwijderd is van sekseneutraliteit.