Say Cheese
ZATERDAG 30 september 2017
Mijn
Chuseok is begonnen. Vandaag staat alles in het teken van ons vertrek naar
Busan. Deze namiddag neem ik om vijf uur met vijf andere studenten de trein in
Seoul station (서울역). Seoul station is de optelsom van Brussel noord,
centraal en zuid (en dan nog). Per dag stromen hier meer dan 100.000 reizigers
het station binnen en/of buiten. Het station is het eindstation van de
Geongbu-lijn, de rechtstreekse spoorverbinding tussen Seoul en Busan.
De treinrit duurt ongeveer vijf uur,
een hele zit dus. Gelukkig is de coupé comfortabel, er is veel beenruimte en de
zetels nodigen uit om een slaapje te doen. Minpuntje is dat de zon hier nu al
vanaf zes uur ondergaat en het om zeven uur zo goed als donker is. De rit naar
Busan verloopt grotendeels in het donker. Veel sightseeing zal er onderweg dus
niet kunnen gebeuren. Het valt wel op dat ze in Zuid-Korea ook vertrouwd zijn
met lintbebouwing. Tijdens onze reis zijn er echt weinig donkere stukken omdat
er altijd wel een verlichte straat, dorp of stad naast deze drukke spoorlijn
ligt. De treinrit duurt langer dan verwacht, al lag dat vooral aan mezelf.
Busan ligt tenslotte toch op minstens 400km van Seoul. Omdat Koreanen (en dus
ook KORAIL, de Koreaanse spoorwegen) zeer stipt zijn, bleven we zelfs na een
rit van 5 u gespaard van treinvertragingen (daar kan de NMBS nog een voorbeeld
aan nemen).
De
trein komt aan in Busan station (부산역), centraal gelegen in de Choryang-dong (buurt)
van Dong-gu (wijk) in Busan. Busan
overweldigt, net als Seoul. Er wonen 4,6 mln mensen en hiermee is het de tweede
grootste stad van Zuid-Korea. Maar wat meteen opvalt, is dat de mensen ook hier
zeer vriendelijk zijn en constant naar ons lachen (of ligt dan toch aan ons?). Metro
in om ons hostel te zoeken, waar we om kwart voor twaalf toekomen. Op straat is
er nog overal activiteit, al is het hier voor mij op het eerste zicht (iets)
minder hectisch dan in Seoul. Door het gevorderde uur zijn veel
streetfoodkraampjes uitverkocht, zelfs al gesloten. We trakteren onszelf dan
maar op een Mc Donalds. De eerste keer in Zuid-Korea, maar ik mag niet zeggen
dat het me niet gesmaakt heeft. We verkennen nadien nog even de buurt van het
hostel. Hoewel we tijdens de treinrit veel ‘gesoesd’ hebben, is iedereen moe.
We besluiten terug te gaan naar onze hostel. Ons (stapel)bed wacht.
Mijn
Chuseok is begonnen. Vandaag staat alles in het teken van ons vertrek naar
Busan. Deze namiddag neem ik om vijf uur met vijf andere studenten de trein in
Seoul station (서울역). Seoul station is de optelsom van Brussel noord,
centraal en zuid (en dan nog). Per dag stromen hier meer dan 100.000 reizigers
het station binnen en/of buiten. Het station is het eindstation van de
Geongbu-lijn, de rechtstreekse spoorverbinding tussen Seoul en Busan.
De treinrit duurt ongeveer vijf uur,
een hele zit dus. Gelukkig is de coupé comfortabel, er is veel beenruimte en de
zetels nodigen uit om een slaapje te doen. Minpuntje is dat de zon hier nu al
vanaf zes uur ondergaat en het om zeven uur zo goed als donker is. De rit naar
Busan verloopt grotendeels in het donker. Veel sightseeing zal er onderweg dus
niet kunnen gebeuren. Het valt wel op dat ze in Zuid-Korea ook vertrouwd zijn
met lintbebouwing. Tijdens onze reis zijn er echt weinig donkere stukken omdat
er altijd wel een verlichte straat, dorp of stad naast deze drukke spoorlijn
ligt. De treinrit duurt langer dan verwacht, al lag dat vooral aan mezelf.
Busan ligt tenslotte toch op minstens 400km van Seoul. Omdat Koreanen (en dus
ook KORAIL, de Koreaanse spoorwegen) zeer stipt zijn, bleven we zelfs na een
rit van 5 u gespaard van treinvertragingen (daar kan de NMBS nog een voorbeeld
aan nemen).
De
trein komt aan in Busan station (부산역), centraal gelegen in de Choryang-dong (buurt)
van Dong-gu (wijk) in Busan. Busan
overweldigt, net als Seoul. Er wonen 4,6 mln mensen en hiermee is het de tweede
grootste stad van Zuid-Korea. Maar wat meteen opvalt, is dat de mensen ook hier
zeer vriendelijk zijn en constant naar ons lachen (of ligt dan toch aan ons?). Metro
in om ons hostel te zoeken, waar we om kwart voor twaalf toekomen. Op straat is
er nog overal activiteit, al is het hier voor mij op het eerste zicht (iets)
minder hectisch dan in Seoul. Door het gevorderde uur zijn veel
streetfoodkraampjes uitverkocht, zelfs al gesloten. We trakteren onszelf dan
maar op een Mc Donalds. De eerste keer in Zuid-Korea, maar ik mag niet zeggen
dat het me niet gesmaakt heeft. We verkennen nadien nog even de buurt van het
hostel. Hoewel we tijdens de treinrit veel ‘gesoesd’ hebben, is iedereen moe.
We besluiten terug te gaan naar onze hostel. Ons (stapel)bed wacht. 
Reacties
Een reactie posten