Papparazi's

VRIJDAG 29 september 2017

Vele studenten hebben hier op vrijdag geen les én beginnen dus vandaag al aan hun lesvrije week. Ik heb vandaag nog een hele dag les. Gelukkig is het een interessant vak (Non-traditional Security Issues) waarbij het gaat over migratiestromen en terrorismebestrijding in het Midden-Oosten en Afrika.

Na de les trek ik naar Myeong-dong (명동), Seoul's main shopping district, in het Jong-district. Als je denkt dat het op de Meir in Antwerpen of Wijnegem Shopping druk kan zijn, moet je hier eens komen rondlopen. Hier lopen per dag tot 1 miljoen shoppers rond. Ik word overweldigd door de mensenmassa, de mega-megastores, de Koreaanse popmuziek die uit de winkels schalt en de geuren uit de véle resto’s en streetfoodkraampjes. Lokale specialiteit is hier DonGaSeu, 돈가스 (gepaneerde varkenskotelet met een bruine vleessaus) en kalguksu (een ‘zomerse’ noedelsoep). De varkenskotelet met saus lijkt zo weggelopen uit Dagelijkse Kost.     

In hetzelfde district staat de Myeong-dong Cathedral (서울 명동성당), de allereerste katholieke kerk in Zuid-Korea. De kathedraal is de eerste katholieke kerk die in Seoul werd gebouwd en dit al in 1784. Het zijn Franse missionarissen die het katholicisme introduceerden in Zuid-Korea. Tegenwoordig is in Zuid-Korea 23% van de bevolking boeddhistisch en 29% christelijk. De echte doorbraak van het christendom kwam na de Japanse bezetting van 1910-1945 door toedoen van het Amerikaanse bezettingsleger (waarbij de Amerikanen het zuiden bezetten). De kerk heeft de bestuurlijke status van een kathedraal (als zetel van de Koreaanse aartsbisschop), maar echt vergelijken met onze Antwerpse schone met maar een toren van 45m is moeilijk. De rust in de kerk staat wel in schril contrast met de megadrukte in de wijk errond. Weeral een rustpuntje in het drukke Seoul.

Vanavond heb ik afgesproken met Justine en Ezra, de twee Belgische meisjes die ik eerdere ontmoette. We gaan voor tteokbokki (‘Korea’s Number One Snack’) in een voor ons nieuw adres en het valt reuze mee. Het is hier lekker, de porties zijn (nog) groter én het is er (nog) goedkoper.  Ik ontdek trouwens dat ik één en ander gemeen heb met Justine. Ze heeft professioneel getennist en kent Inge en Hans, een nicht van papa en haar vriend. De wereld is zo groot nog niet. Nadien trekken we nog door naar Hongdae (홍대), de studentenbuurt rond de Hongik Universiteit.  De buurt is bekend owv de vele studentencafés, maar vooral clubs. We proberen het niet zo laat te maken, want morgen is het de bedoeling om vroeg op vakantie te vertrekken (wat overigens niet gelukt is, zwaar leven hier hoor...). We worden als westerse meisjes in de uitgangsbuurt overal aangesproken, waarbij de Koreanen ons de pieten uit onze neus vissen én allemaal met ons een selfie willen. En er lopen hier heel veel paparazzi’s rond.