Virtuel reality

VRIJDAG 20 oktober 2017

Al sinds het eerste leerjaar van de lagere school ga ik elke week met ontzettend veel plezier naar de scouts. Als kind amuseerden we ons tijdens de vergaderingen, nu maken wij het als leiding leuk voor onze leden. Omdat ik een semester aan de KU studeer, moet ik dus ook mijn scoutsleven zes maanden missen. Al die schattige leden én mijn beste vrienden. Ik word er emotioneel van (snif, snif). Vandaag is het in België ‘Dag van de Jeugdbeweging’. Al vanaf kleins af aan ga ik op deze dag in uniform naar school. Later stond ik in het middelbaar steevast om 7 uur 's ochtends op de markt van Turnhout voor een ontbijt. En sinds oud genoeg, ga ik naar de ‘Nacht van de Jeugdbeweging’ om met de leiding uit de regio te feesten. Vandaag is het de allereerste keer in mijn scouts-carrière dat ik er of in Turnhout of in Brussel (Grote Markt) niet bij kan zijn voor het ontbijt en de ‘Nacht’.

Ik ga vandaag in mijn scoutssweater (van Scouts en Gidsen Beerse, natuurlijk) naar de les. Hoewel de dag een internationaal karakter heeft en ze in Zuid-Korea ook een bloeiende scoutsbeweging kennen (Korea Scouts Association,  met zelfs een aparte Girls Scouts Korea) word ik een beetje raar aangekeken. Voor mijn meeste medestudenten zijn de scouts (ook de Koreaanse) een nobele onbekende. Een check leert nochtans dat de afdeling Noord-Seoul (waar KU ligt) dertigduizend leden en drieduizend leiding telt. Wouter, mijn (tweeling)broer heeft vandaag geen les aan de VUB. Nu hij de kans heeft, gaat hij nog eens naar Turnhout met de hele leidingsbende. Ik was er graag bij geweest, toch in het echt. Ik zet me na mijn les (met dank aan het tijdsverschil) klaar om virtueel mee te ontbijten in Turnhout. Dankzij een perfecte skypeverbinding schuif ik mee in de rij voor een boterham met spek en ei, een koffiekoek en een tas warme choco. Ik zie bekend volk van de eigen en andere Turnhoutse scouts en gidsen. De skypeverbinding staat meer dan een uur open. Veel gebabbeld wordt er niet, maar ik kijk mee en geniet van honderden dansende, etende, maar bovenal enthousiaste leden en leiders. Zalig.

‘s Avonds trek ik met Vera en Patricia naar Dongdeamun History and Cultural park (동대문역사문화공원). In deze buurt vind je zowel historische gebouwen (Seoul Fort, de Igansumun Waterpoort, Dongdaemun History and Excavation Site Exhibition Hall en daarom ‘History Park’) als supermoderne eventhallen (en daarom ‘Cultural Park’, een soort van Heizelpark, zeg maar).  We gaan er naar de Hera Seoul Fashionweek (https://www.seoulfashionweek.org). Zuid-Korea geldt momenteel als één van de meest trendy landen te wereld. Modetrends en beautytrends ontstaan hier en allerlei trendwatchers volgen wat hier gebeurt op de voet. Seoul blijkt het nieuwe Milaan of Parijs te zijn. Wauw, wat is me dat hier. De hele jet-set van Seoul heeft hier verzamelen geblazen. Halfnaakte meisjes, Koreaanse jongens op hakken, faschionista’s, modeblogsters en –vlogsters, beauty- en cosmeticafans, maar vooral meisjes als vlaggenmasten met een superbleke huid. Ik voel me net een dwerg. Maar, schijn bedriegt. Veel van de Koreaanse fashionmodellen blijken ladyboys te zijn. Hun bleke huid is ingegeven door het Aziatische schoonheidsideaal om een zo min mogelijk door de zon gebruinde huid te hebben (in het westen was dat ooit ook zo). Blijkt er ook iets te bestaan als K-beauty, een verzamelnaam voor Zuid-Koreaanse huidverzorgingsproducten met focus op gezondheid, hydratatie én pigmentvoorkeur (zeg maar het lichter doen kleuren van je huid dan je bent). 

Als westerlingen hebben we hier zelf veel bekijks. Is dat omdat ze denken dat we modeblogsters of –vlogsters zijn of omdat we enigszins ‘underdressed’ zijn?? Feit is dat iedereen met ons op de foto of een selfie wil. Eén, twee, drie, fotomodel!