Bokrijk

ZONDAG 24 september 2017  

Auwch. Opgestaan met (spier)pijntjes: rug, nek, buikspieren, hoofd. Ik ben gewoon stijf…. De cheering heeft duidelijk zijn sporen achter gelaten, ook in ons guesthouse. Wanneer ik om 11uur ons guest-house verlaat, is er nog niemand wakker. Pussy's!! Hoe aanlokkelijk een lange dag vol luieren en zalig nietsdoen ook moge zijn, Seoul én Katherine (mijn Canadese vriendin) wachten op me. 

Vandaag staat Bukchon Hanok Village (북촌한옥마을) op het programma. Typisch voor de wijk zijn de kleine steegjes en de oude hanok (tradiotionele koreaanse huizen) in verschillende afmetingen en vormen. Bukchon was traditioneel de woonwijk van hooggeplaatste ambtenaren en adel tijdens de Joseon-dynastie (zo’n 600 jaar geleden). Ik zeg verschillende afmetingen en vormen van de hanok (huizen) omdat dit afhankelijk is van de sociale klasse waartoe je behoorde of de sociale status die je had. De wijk straalt dan ook prestige en schoonheid uit. Huizen van ‘gewone’ Koreanen waren klein en functioneel (en nog altijd zo). De bovenklasse (Yangban) en middenklasse (Jungin) konden zich al eens een folieke veroorloven. Bukchon is zonder twijfel de mooiste oude wijk van Seoul. Maar dat zal ook wel zijn omdat het vandaag de dag een soort Bokrijk is. Je kan er in de vele theehuizen Omija-hwachae (오미자화채) drinken, een soort thee van magnoliabessen (maar dat hebben we pas later ontdekt en dus gemist).

Heel wat geslenter later, zetten we koers naar Seoul Forest (서울숲) in het Seongdong-district. Een relatief nieuw stadspark (2005) dat voorheen in gebruik was als koninklijk jachtgebied (lang geleden en toen nog veel groter), meer recent als golfterrein en paardenracebaan. Het park bestaat uit verschillende zones, gaande van ‘strak park’ tot droge en natte ‘ecozones’. Het is er mooi, met vijvers, tempels en vooral rust. Zoveel groen én rust doet echt eens deugd. Ons interesseren de appelbomen het meest. Je mag de appels gewoon plukken. We zijn zo blij als kleine kinderen en plukken onze handtassen vol. Appels zijn in Seoul namelijk superduur: ruim 6.800 won voor 5 appels (wat 5 EUR is en 1 EUR voor een appel is wel veel). We eten s’avonds gemiddeld uit voor 3 EUR pp.

We sluiten af met tteokbokki. Naar het schijnt de ‘Number One’ onder het Koreaanse straateten. Een populaire spicy snack met als hoofdbestanddelen tteok (roergebakken rijstcake) en gochujang (rode peper-pasta). Gochujang geeft Koreaans eten zijn kenmerkende smaak. Onder de roergebakken rijstcake worden (afhankelijk van de versie) eieren, vlees, vis of zeevruchten gemengd, zelfs rijstnoedels. Om het nog pikanter te maken wordt de tteokbokki afgewerkt met chili pepper flakes (gochugaru). Spicy! De snack is spotgoedkoop (maar dat heb ik al zo vaak gezegd over het Koreaanse eten). De goedkoopste versie van tteokbokki (enkel rijstcake met hete saus) wordt verkocht in kartonnen koffiebekertjes en gegeten met een tandenstoker. Rare jongens, die Koreanen.