VRIJDAG 22 september 2017
Vorige week nam ik deel aan een Cheering Orientation. Ik heb wel niet verteld wat de bedoeling hiervan was. Dit weekend staat onze buurt in het teken van de KoYon(Korea-Yonsei)-games (Jeon). De KoYon Jeon (고연전) is een sportcompetitie tussen de twee meest prestigieuze universiteiten van Seoul: Korea University (KU, mijn unief) en Yonsei University. Beide universiteiten zeggen dé beste unief te zijn in Seoul, c.q. Zuid-Korea. De concurrentie tussen de twee universiteiten wordt jaarlijks ‘uitgevochten’ tijdens dit multisportevenement. Ploegen van de twee universiteiten komen tegen elkaar uit in voetbal, rugby, base-ball, basket-ball en ijshockey. Afhankelijk van de unief waar je zit, heet dit evenement of de KoYon Jeon (고연전) of de YonKo Jeon (연고전). In mijn geval is het dus de KoYon Jeon (고연전). Studenten en afgestudeerden van beide uniefs zijn helemaal verzot op dit weekend én kijken er lang naar uit. Iedereen draagt dezelfde herkenbare outfit van zijn unief, maar we supporteren sportief voor elkaars ploegen en dansen samen tijdens de KoYon Jeon (2 dagen) op Koreaanse muziek. Het is daar dat de Cheering Orientation voor bedoeld is. Je leert er elkaars ‘cheering moves’ en aanmoedigingskreten kennen. Kwestie van voorbereid te zijn. Om 10 uur begint de openingsceremonie. Mijn kotgenoten staan om al om 7 uur vol enthousiasme klaar om te vertrekken. Ik draai me nog even om in bed. Ik heb andere plannen, mijn verplichte les wacht. Morgen, zaterdag ga ik mee naar de KoYon Jeon. Ik ben benieuwd. Na mijn lessen staat owv het geslaagde groepswerk de lunch met mijn Koreaanse/Japanse groepsleden op de planning. Verrassing, ze gingen voor exotische burrito’s en wafels (gelukkig nadien). Ik moet maandag écht opzoek gaan naar een fitnesscentrum.
Eender wat je doet, Koreanen nemen bij een eerste ontmoeting eerst altijd een selfie. Ik merk dat deze selfiekoorts besmettelijk is. Iedere KU-student heeft een rode t-shirt of jas van de unief om te dragen tijdens de KoYon Jeon. Wanneer mijn Portugese kotgenoten na de KoYon Jeon thuiskomen, moeten ze perse nog eens foto's nemen in tenue. Ze zijn vrij populair op instagram en doen dus écht alles voor de perfecte foto. Mijn Franse kotgenote en ik moeten mee. Ik voel me net een selfie-queen.
Overigens zijn mijn kotgenoten na de KoYon Jeon letterlijk en figuurlijk kapot, én van de inspanning (conditie?) én de teleurstelling. Na zes overwinningsjaren van KU, verloren we vandaag drie van de vijf te spelen wedstrijden. De sfeer in het guest-house is bedrukt, vanavond geen afterparty. Ook in onze buurt (waar de KU is gelegen) voel je een bedrukte sfeer. Aan de andere kant van de stad (de Yonsei universiteit ligt hier een haf uur vandaan) zal er ongetwijfeld gefeest worden. We besluiten in onze buurt te blijven en uit eten te gaan. We eten Koreaanse sushi in het Gimbap-eethuis met de lieve oude vrouw. Ze gaf ons twee schotels Gimbap gratis en probeerde met handen en voeten een gesprek met ons te voeren. Ze moet vast gedacht hebben dat we wat troost konden gebruiken. Kamsahamnida (danku).
Reacties
Een reactie posten