Handje geven
ZONDAG 3 september 2017
Brussels airport, Zaventem. Zo ver zijn we al na een half jaar geregel.
Na groen licht van zowel VUB als KU sta je er alleen voor: een kot zoeken in
Seoul, je inschrijven voor de vakken die je wil volgen, één en ander betaald
krijgen, de hele reutemeteut,…
Opa en Oma zijn meegekomen. Met een bang hart, knikkende knieën en 35 kg bagage ben ik klaar
om te beginnen aan mijn Koreaans avontuur dat minstens een half jaar gaat duren.
Er vloeien tranen
en er worden dikke knuffels gegeven. Maar toen ik door de
poortjes stapte, had ik het gevoel dat ik er klaar voor was.
Het reisprogramma voor vandaag is best ambitieus: van Zaventem naar Abu
Dhabi (Verenigde Arabische Emiraten), daar even in transit gaan en dan terug de
vlieger op voor een vlucht van Abu Dhabi naar Seoul. In totaal liggen er meer
dan 20 reisuren in het verschiet.
De vlucht naar Abu Dhabi verloopt zonder problemen. Althans voor
mij, het meisje in de zetel naast me vraagt al snel of ze mijn hand mag vasthouden.
Vliegangst doet gekke dingen met mensen.
Op de vlucht naar Seoul zit ik naast een Russische dame wiens mond
geen seconde stilstaat. Af en toe glimlachen en ja knikken zijn genoeg om de
Russische woordenvloed gaande te houden. 2 oordopjes en een Zorro-masker helpen
me uit de nood.
Reacties
Een reactie posten