Koreagrafieën

ZATERDAG 23 september 2017

De wekker gaat vroeg vandaag. Vandaag staat namelijk het tweede luik van de Korea Yonsei games (KoYon Jeon) op het programma. Vandaag is er tussen de twee universiteiten in de voormiddag een rugbymatch en in de namiddag een voetbalmatch. Ik ben helemaal klaar voor een dag vol Koreaanse gekte.  In vol ornaat (lees: rode KU-outfit) gaan we op pad. 

Aangekomen aan het stadium worden we omver geblazen door joelende en juichende studenten van zowel KU als Yonsei. We krijgen allerlei gadgets én (gratis) eten. Ik ben nu al content. Studenten die dit niet meemaken, missen wat. Wat je -eens je in het stadium bent- te zien krijgt, is ronduit te gek voor woorden. Duizenden studenten die de hele tijd dansen en aanmoedigingskreten roepen (of cheeren zoals ze dat hier noemen). Geen enkele moment wordt er gezeten. De cheerende studenten van KU noemen zichzelf ‘Young Tigers'. De mascotte van KU is immers een tijger. Luide Koreaanse muziek weerklinkt door de boxen. Het ene liedje na het andere. Alle Koreanen blijven ingestudeerde choreografieën uitvoeren. Het werkt ontzettend aanstekelijk, want in no time cheeren we vrolijk mee. En we hebben de Cheering Orientation tenslotte ook niet voor niks gevolgd. We springen op en neer en schreeuwen vrolijk mee met de Koreaanse liedjes waarvan we geen jota verstaan. Pret verzekerd én elleboogstoten van de buren misschien ook. 

Na zes opeenvolgende overwinningsjaren heeft KU dit jaar geen enkele wedstrijd gewonnen. Een domper op de feestvreugde zou je denken, maar niets is minder waar. Eens terug in onze wijk, is de straat afgesloten en staat ze vol eet- en drankkraampjes. En alles is gratis. Snel een douche nemen en let's go. Door de straten klinken dezelfde vrolijke liedjes als in het stadion én ondanks het verlies staan alle KU-studenten vrolijk  mee te hossen. We smijten ons in het feestgewoel. We leren onze Koreaanse medestudenten kennen als ontzettend enthousiast en sociaal, die niets liever doen dan zich gewoon keihard te amuseren. Zonder enige schaamte. Later op de avond zakken we nog af naar de universiteitsbuurt van onze tegenstanders in het Seodaemun-district (NW van Seoul). Kwestie van bij hen ook eens van de sfeer te proeven. Het klein half uurtje metro is er te veel aan. De festiviteiten zijn er al gedaan. Eindigt het hier toch nog met een kater, dan maar opzoek naar andere uitgaansbuurten…. Er valt hier nog zoveel te ontdekken.