Zweterig
MAANDAG 4 september 2017
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvWiXFK4iv90zubj6g7cOXmdJALbV2ivwuS0TBkBw8ZURNoAwJpVgh5tmW0WiG5WyJ_B8uXlLS-j33dL6PQ0Apm8WmvdAed4qSbQJ0_0ZUSPDXXp5Oy9WCXxvSkbqSxDyTz8zDv_6iOyTA/s200/G7.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCNCoJ5KhD4_oos7x3PlHzmZocJ8JG6qL9PP86qaVH3k3rlJtk678SYSCDsHHtddVnGOgdQL03f-1VWPBb1hZjlpgi_xnThxh204be2AgnTt2I77byq1ycFk5W4_7a1KuwQwDycnzVHB9-/s200/G8.jpg)
Na een vliegreis van meer dan 20 uur sta ik eindelijk in de luchthaven van Seoul (door de Koreanen als 'Sool' uitgesproken). Van hieruit moet ik de Airport Limousine naar KU nemen. Kleine probleempje: met mijn Maestrokaart blijk ik geen geld te kunnen tanken en mijn omgeruilde euro’s zijn onvoldoende voor een ticket. Een pruillip en huilogen maken dat de chauffeur me toch meeneemt (waar een jetlag al niet goed voor is).
De Airport Limousine blijkt overigens niet veel meer dan een supersized sardinenblik vol stinkende medereizigers op weg naar de hoofdstad. Ik had me de tocht naar mijn kot wel anders voorgesteld. Met 35 kg bagage (ski’ en -botten incluis), zonder geld en met véél honger én drijfnat van het zweet zoek ik me een weg door Seoul.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7_N1wEATiVTzJxqfe4n1yH0IM8sZoi-4F23AU948S-RToENB614fUGHuUTYaU2caLo4uGVCYjySFYSmzFlmn5X-MIf0DFIikoGJR6u5eXlk2g3sIINfXA_lSI2sBVvcYyS15rP06LQdbV/s200/G6.jpg)
Seoel is verdeeld in 25 stadsdistricten (구 gu). De districten zijn op hun beurt verdeeld in 467 dong, die weer onderverdeeld zijn in 12.710 tong en deze weer in 98.681 ban. Mijn kot ligt het Seongbuk-gu district (강북구), vrij centraal in de stad. De tocht naar mijn kot bevestigt het stereotiep beeld dat ik van Korea had: uitbundige neonreclame’s, winkels vol met Koreaanse hightech-producten, overal elektriciteitskabels en leidingen, veel volk op straat en onleesbare (verkeers)borden. Ik word meermaals aangesproken met de vraag of mensen me kunnen helpen met sjouwen, me minstens de weg mogen wijzen. Ik zie het bij ons niet gebeuren.
Met een welverdiende douche, een zeer emotioneel telefoontje naar het thuisfront (jetlag, weet je wel) en Gimbap (Koreaanse sushi) sluit ik mijn eerste avond af.
Reacties
Een reactie posten