Chinees voor mij

DONDERDAG 21 september 2017
Onze (allez ja, mijn) presentatie van ons groepswerk verliep goed. Daar zijn we weeral vanaf. Wanneer je een presentatie goed hebt afgerond, bestaat er blijkbaar een traditie onder de Koreaanse studenten om de dag nadien samen te gaan eten. Morgen staat er dus een lunch op de planning met 3 Koreanen en een Japanner. Misschien moet ik vanavond nog snel een spoedcursus Koreaans volgen (en ook beginnen uitkijken naar een fitness-centrum). 

Engels blijft voor veel van mijn medestudenten (en proffen) een uitdaging. Ze spreken haast allemaal 'Korenglish' oftewel  Engels met (veel) haar op. Zelfs in de meer toeristische delen van de stad spreekt men nauwelijks Engels. Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de vriendelijkheid en het geduld dat getoond wordt wanneer ik weer eens sta te turen naar voor mij onleesbare Koreaanse tekens. Ongeacht die rare tekens (= Hangul-schrift) staat vaak onder elk verkeersbord, gerecht of eender welk product in de winkel de fonetische klank van het woord. Het Koreaanse schrift is immers alfabetisch én fonetish. Het Hangul-schrift gaat terug tot in de 15de eeuw. Naast het Hangul worden in het Koreaans ook Sino-Koreaanse karakters 
(= Hanja-schrift) gebruikt en is meer dan de helft van de woorden die ze
gebruiken ontleend aan het Chinees. Ik kan haast letterlijk zeggen dat het Koreaans Chinees is voor mij.
Het Koreaans wordt gesproken door ca. 78 miljoen mensen: in Zuid- en Noord-Korea, in aangrenzende delen van China, zelfs in delen van Rusland. Al zeggen de Zuid-Koreanen niet dat ze Koreaans spreken, maar wel Hankugo (한국어) of Hankoegmal (한국말). Noord-Koreaans verschilt van het Zuid-Koreaans. Daar spreken ze Tjosono (조선어) of Tjosonmal (조선말). Daarnaast zijn er (naar het schijnt) meerdere dialecten. De standaardtaal in Zuid-Korea (Pyojuneo of Pyonmal) is gebaseerd op de dialecten rond Seoul.

Voor ik naar hier kwam, dacht ik dat het moeilijker ging worden om mijn plan te kunnen trekken. Wanneer ik de metro neem om Seoul te ontdekken, is het vaak een zoektocht in de rare tekens. Maar het valt best goed mee. Veel opschriften staan ook gewoon in het Engels. In winkels en restaurants vinden ze het geen probleem dat je bestelt door alles aan te wijzen (en verwachtingsvol en vriendelijk te knikken). Gelukkig maar, anders zou ik hier nog verhongeren. Omdat het wel leuker is om je plan te kunnen trekken in de taal van het land, heb ik besloten om mijn Koreaans wat bij te schaven. Ik hoop dat ik in de volgende weken wat verder kom dan enkel ‘hallo’ (annyeonghaseyo) en ‘dank u’ (kamsahamnida) .



Reacties

Populaire posts van deze blog

Piet Huysentruyt

Pap

Astrid Josten 2.0