Mr. Boeddhastic say me fantastic
11 november 2017
10,7 miljoen Koreanen (22% van de Zuid-Koreaanse bevolking) beoefent het boeddhisme. Omdat wij in België niet vertrouwd zijn met het boeddhisme, zou ik
het graag eens zelf willen
ervaren. Seoul heeft tientallen tempels (zie mijn blog van 8 oktober) waar je
een zogenaamde ‘templestay’ kan boeken. Je krijgt dan als toerist een
inkijk in het leven van een Koreaanse boeddhistische monnik én je mag als niet-boeddhist
een aantal dingen meedoen. We hebben ons noodgedwongen ingeschreven voor een
tempelverblijf in de Jogyesa-tempel. Zie: https://eng.templestay.com/
Ik heb om één uur met Katherine afgesproken. Om twee uur worden we verwacht in de tempel. We kozen voor een tweedaagse met overnachting in de tempel. Ons programma is gevuld met een Balwoo Gongyang (een soort van boeddhistische culinaire ervaring) http://english.visitkorea.or.
De
hoofdmonnik onthaalt ons. Zijn hoofd is volledig kaalgeschoren waardoor ik even
twijfel of het nu een man of vrouw is (voor alle duidelijkheid: de
Jogyesa-tempel is een mannenklooster). We worden naar de tempel geleid en maken
onze eerste van drie dagelijkse boeddhistische ceremonies mee. Veel
verstaan we er niet van, maar het gezang van de monniken is vrij
indrukwekkend. Niet te vergelijken met een kerkdienst bij ons in België. In een
andere tempel op de site krijgen we een algemene inleiding over het boeddhisme.
Voor het eten sluiten we af met de zgn. prosternatie. Prosternatie betekent
letterlijk ter-aarde-werping. Er wordt van je verwacht dat je 110 keer na
elkaar buigt, knielt, rechtstaat en de tel bijhoudt mbv een gebedssnoer. De
handeling moet onderwerping aan Boeddha symboliseren
en de herhaling zou rustgevend moeten zijn. Niets is minder waar.
Zij die me echt goed kennen, weten dat bij mij alles snel moet gaan, ik geen
geduld heb én de prosternatie voor mij dus alles behalve rustgevend is. Oefening
baart kunst, zeker?
Na
mijn ‘boeddha-fitness’ word ik beloond met een rijkelijke vegetarische maaltijd
(en fruit nadien). We sluiten de avond af met een uur zen-meditatie. Het
mediteren gebeurt vanuit de lotus-houding. Je raadt het al: én niet bepaald
simpel met mijn lange stekken én mijn gebrek aan geduld. Het vergt veel
concentratie (wat net de kern is van dit soort meditatie). Bedoeling is om het
denkende brein uit te schakelen. Kwestie van oefenen en tot jezelf komen.
Gelukkig is de monnik schappelijk en mogen we als we niet meer kunnen, vals
spelen. Rechtstaan blijkt nadien voor iedereen een redelijk zware klus. Mijn
benen zijn helemaal stijf van al dat mediteren. Dat beloofd voor morgen. Om
negen uur gaan de lichten uit. Morgenvroeg gaat de wekker om vier uur. Ik
twijfel of ik wel ga kunnen slapen. Geen nood, de meditaties en prosternaties
hebben ons uitgeput. De slaap vatten lukt wonderwel, ongeacht het vroege uur.
Misschien kan ik thuis ook beter wat mediteren.
10,7 miljoen Koreanen (22% van de Zuid-Koreaanse bevolking) beoefent het boeddhisme. Omdat wij in België niet vertrouwd zijn met het boeddhisme, zou ik
het graag eens zelf willen
ervaren. Seoul heeft tientallen tempels (zie mijn blog van 8 oktober) waar je
een zogenaamde ‘templestay’ kan boeken. Je krijgt dan als toerist een
inkijk in het leven van een Koreaanse boeddhistische monnik én je mag als niet-boeddhist
een aantal dingen meedoen. We hebben ons noodgedwongen ingeschreven voor een
tempelverblijf in de Jogyesa-tempel. Zie: https://eng.templestay.com/
Ik heb om één uur met Katherine afgesproken. Om twee uur worden we verwacht in de tempel. We kozen voor een tweedaagse met overnachting in de tempel. Ons programma is gevuld met een Balwoo Gongyang (een soort van boeddhistische culinaire ervaring) http://english.visitkorea.or.
Na aankomst worden we direct
naar onze kamers geleid. Deze zijn sober: enkel een klein slaapmatje op de
grond en een dun donsdekentje (wat had je anders verwacht in een klooster?). We
zijn met z’n 25 en de groep telt verschillende leeftijden en
nationaliteiten. Ik leer meteen een meisje uit Breda kennen.
Supergezellig!
De
hoofdmonnik onthaalt ons. Zijn hoofd is volledig kaalgeschoren waardoor ik even
twijfel of het nu een man of vrouw is (voor alle duidelijkheid: de
Jogyesa-tempel is een mannenklooster). We worden naar de tempel geleid en maken
onze eerste van drie dagelijkse boeddhistische ceremonies mee. Veel
verstaan we er niet van, maar het gezang van de monniken is vrij
indrukwekkend. Niet te vergelijken met een kerkdienst bij ons in België. In een
andere tempel op de site krijgen we een algemene inleiding over het boeddhisme.
Voor het eten sluiten we af met de zgn. prosternatie. Prosternatie betekent
letterlijk ter-aarde-werping. Er wordt van je verwacht dat je 110 keer na
elkaar buigt, knielt, rechtstaat en de tel bijhoudt mbv een gebedssnoer. De
handeling moet onderwerping aan Boeddha symboliseren
en de herhaling zou rustgevend moeten zijn. Niets is minder waar.
Zij die me echt goed kennen, weten dat bij mij alles snel moet gaan, ik geen
geduld heb én de prosternatie voor mij dus alles behalve rustgevend is. Oefening
baart kunst, zeker?
Na
mijn ‘boeddha-fitness’ word ik beloond met een rijkelijke vegetarische maaltijd
(en fruit nadien). We sluiten de avond af met een uur zen-meditatie. Het
mediteren gebeurt vanuit de lotus-houding. Je raadt het al: én niet bepaald
simpel met mijn lange stekken én mijn gebrek aan geduld. Het vergt veel
concentratie (wat net de kern is van dit soort meditatie). Bedoeling is om het
denkende brein uit te schakelen. Kwestie van oefenen en tot jezelf komen.
Gelukkig is de monnik schappelijk en mogen we als we niet meer kunnen, vals
spelen. Rechtstaan blijkt nadien voor iedereen een redelijk zware klus. Mijn
benen zijn helemaal stijf van al dat mediteren. Dat beloofd voor morgen. Om
negen uur gaan de lichten uit. Morgenvroeg gaat de wekker om vier uur. Ik
twijfel of ik wel ga kunnen slapen. Geen nood, de meditaties en prosternaties
hebben ons uitgeput. De slaap vatten lukt wonderwel, ongeacht het vroege uur.
Misschien kan ik thuis ook beter wat mediteren.
Reacties
Een reactie posten