Stresskieken

MAANDAG 23 oktober 2017

Na twee weken heftig studeren, heb ik het Koreaanse studeerritme (= blokken zonder blok) onder de knie. Ik hoop dat het zijn vruchten afwerpt. Vandaag heb ik mijn eerste examen van het vak 'Democracy and capitalism'. De titel van het vak zegt het letterlijk. Dit vak gaat over de democratische regimes in de wereld en (al dan niet) de invloed van het kapitalisme. Ik moet eerlijk bekennen dat dit vak zwaar onder het niveau is, dan dat ik aan de VUB gewoon ben. Ik stoef niet over mijn eigen capaciteiten, maar vooral over het goede onderwijssysteem en de kwaliteit ervan in België. Dit vak maakt bij ons deel uit van de master Politieke wetenschappen, en dus zou het eigenlijk moeilijker moeten zijn. Ondanks dat we niet zo een ontzettend grote hoeveelheid leerstof moesten blokken en ik deze al wel beheers, voel ik een klein stresske opkomen. 

 

Wanneer ik in de aula kom, heb ik niet het gevoel dat we zo meteen een examen hebben. We nemen gewoon plaats naast elkaar en beginnen te babbelen. Geen strikte regels in de zin van waar je je boekentassen moet leggen, gsm's afgezet of twee plaatsen tussen elkaar laten. De Zuid-Koreaanse proffen vertrouwen hun leerlingen voor 100% en verwachten 200% zelfdiscipline. De professor vraagt om stilte en deelt de examens uit. Wanneer ik het examen krijg, ben ik een beetje opgelucht. Het is te zeggen: de eerste vraag van het examen bestond uit letterlijke kennisvragen. Ik voelde me net een papegaai, terug in het middelbaar. Als je dus goed blokt, is dit een makkie. Gelukkig heb ik dat gedaan en hoor je mij dus niet klagen. De tweede vraag was iets moeilijker en minder vanzelfsprekend. Hopelijk lieten mijn hersenen me niet in de steek. Duimen maar. 

Je kent dat verlangen om de hele avond niets te doen na een examen omdat er een stukje spanning weg is gevallen. Na het examen is er geen tijd voor ontspanning. Morgen en overmorgen staan er weeral twee andere, iets zwaardere ‘kloefers’ op de planning. Vooruit met de geit, op naar die koffieplace.