Thunderstruck, you've been Thunderstruck
Dinsdag 21 november 2017
Twee weken geleden droegen we nog hemdjes en korte broeken. Bij het
opstaan is het nog steeds -10°C. Min 10°C eind van november? De winter is hier
nog maar amper begonnen. Mijn kotgenoten (en ikzelf) zijn duidelijk niet
voorbereid op de koude. Onze huisbaas trouwens ook niet, want die moet de
verwarming in het guest-house nog hoger zetten. Mijn Portugese vriendinnen
spurten van de ontbijttafel terug naar boven om een paar handschoenen en een
muts. Behoorlijk belachelijk trouwens om met muts en handschoenen te ontbijten
(geldt ook voor mezelf). Ik heb pas les om 12uur en blijf in de voormiddag op
kot om teksten te lezen en voor te bereiden. Ik klapper zo hard van de koude
dat ik er soms mijn concentratie bij verlies. Maar best wel grappig om iedereen
in huis met muts, handschoenen en sjaal te zien rondlopen.
Wanneer ik naar de
les vertrek, is het nog steeds -7°C. De koude snijdt langs mijn benen en doet
me bijna uit mijn broek waaien. Op de universiteit zaagt iedereen over het
vriesweer. Gelukkig hebben ze op de unief aan ons gedacht en de verwarming wél
opgezet. Deze staat lekker hoog. Ze staat zelfs té hoog. Na tien minuten les
ligt de halve klas vol met snurkende Koreanen. Niet dat ik er van verschiet.
Zoals eerder al geschreven, gunnen Koreaanse studenten zichzelf geen enkel
moment om op adem te komen of vakantie te houden (zie mijn blogs ‘Strevers door
omstandigheden’ van 9 oktober en ‘Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen,
opstaan en weer doorgaan’ van 18 december). Daarom slapen ze waar ze
kunnen: in de metro, op de bus, in de koffiebar of op restaurant. Zodra ze de
kans zien, gaan ze ervoor. Bij ons zouden ze weinig of geen aanstoot nemen aan
een slapende student in de les. In Korea daarentegen. Mijn vrouwelijke
professor onderbreekt haar les. Via het smartboard zien we haar googlen naar
You Tube om even later megaluid Thunderstruck van AC/DC uit de boxen te doen
knallen (https://www.youtube.com/watch?v=v2AC41dglnM). Ze was wel zo
vriendelijk om eerst teken te doen dat we onze vingers in onze oren moesten
steken. Gevoel voor humor hebben ze wel, die Koreanen. Na de les heb ik met de
Canadese Katherine afgesproken. Ze heeft donderdag examen over Europese
politiek en Eerste en Tweede Wereldoorlog. Toevallig (!) is dat leerstof die
bij ons al vanaf de humaniora tot vervelens toe wordt herhaald. En kan ik haar
daar behoorlijk goed bij helpen. Samen met haar overloop ik de belangrijkste
spelers en gebeurtenissen. Nu nog hopen dat mijn bijlessen vruchten afleveren.
‘s Avonds ga ik met Katherine, Justine en Esra voor andong jjimdak (안동찜닭). De naam betekent letterlijk
‘gestoomde kip van Andong’. Het is populair bij studenten owv de overvloedige
porties (het is een gerecht dat je deelt) én de prijs. De kip wordt bereid in
een bouillon met een hele knoflook, ui, gember en groene pepers (cheongyang
gochu, 청양 고추) die het gerecht zijn specifieke
smaak geven. Dan gaan er nog shiitake, wortels, spinazie, komkommers en noedels
bij, in combi met aardappelen die hier als groente worden gezien (zie mijn
blog ‘Brabançonne’ van 24 september). Ik at dit al vaker met Justine en Esra
maar jjimdak kan ons niet vervelen. We sluiten af met een overheerlijk stuk
Koreaanse cheesecake: https://www.youtube.com/watch?v=wtd54sr9gv8 Luchtig, maar
een MEGA-gigantische portie. Ik voel me nadien zoals in het liedje van AC/DC:
door de bliksem getroffen. Die Korean cheesecake was er écht TE veel aan.
Twee weken geleden droegen we nog hemdjes en korte broeken. Bij het
opstaan is het nog steeds -10°C. Min 10°C eind van november? De winter is hier
nog maar amper begonnen. Mijn kotgenoten (en ikzelf) zijn duidelijk niet
voorbereid op de koude. Onze huisbaas trouwens ook niet, want die moet de
verwarming in het guest-house nog hoger zetten. Mijn Portugese vriendinnen
spurten van de ontbijttafel terug naar boven om een paar handschoenen en een
muts. Behoorlijk belachelijk trouwens om met muts en handschoenen te ontbijten
(geldt ook voor mezelf). Ik heb pas les om 12uur en blijf in de voormiddag op
kot om teksten te lezen en voor te bereiden. Ik klapper zo hard van de koude
dat ik er soms mijn concentratie bij verlies. Maar best wel grappig om iedereen
in huis met muts, handschoenen en sjaal te zien rondlopen.
Wanneer ik naar de
les vertrek, is het nog steeds -7°C. De koude snijdt langs mijn benen en doet
me bijna uit mijn broek waaien. Op de universiteit zaagt iedereen over het
vriesweer. Gelukkig hebben ze op de unief aan ons gedacht en de verwarming wél
opgezet. Deze staat lekker hoog. Ze staat zelfs té hoog. Na tien minuten les
ligt de halve klas vol met snurkende Koreanen. Niet dat ik er van verschiet.
Zoals eerder al geschreven, gunnen Koreaanse studenten zichzelf geen enkel
moment om op adem te komen of vakantie te houden (zie mijn blogs ‘Strevers door
omstandigheden’ van 9 oktober en ‘Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen,
opstaan en weer doorgaan’ van 18 december). Daarom slapen ze waar ze
kunnen: in de metro, op de bus, in de koffiebar of op restaurant. Zodra ze de
kans zien, gaan ze ervoor. Bij ons zouden ze weinig of geen aanstoot nemen aan
een slapende student in de les. In Korea daarentegen. Mijn vrouwelijke
professor onderbreekt haar les. Via het smartboard zien we haar googlen naar
You Tube om even later megaluid Thunderstruck van AC/DC uit de boxen te doen
knallen (https://www.youtube.com/watch?v=v2AC41dglnM). Ze was wel zo
vriendelijk om eerst teken te doen dat we onze vingers in onze oren moesten
steken. Gevoel voor humor hebben ze wel, die Koreanen. Na de les heb ik met de
Canadese Katherine afgesproken. Ze heeft donderdag examen over Europese
politiek en Eerste en Tweede Wereldoorlog. Toevallig (!) is dat leerstof die
bij ons al vanaf de humaniora tot vervelens toe wordt herhaald. En kan ik haar
daar behoorlijk goed bij helpen. Samen met haar overloop ik de belangrijkste
spelers en gebeurtenissen. Nu nog hopen dat mijn bijlessen vruchten afleveren.
‘s Avonds ga ik met Katherine, Justine en Esra voor andong jjimdak (안동찜닭). De naam betekent letterlijk
‘gestoomde kip van Andong’. Het is populair bij studenten owv de overvloedige
porties (het is een gerecht dat je deelt) én de prijs. De kip wordt bereid in
een bouillon met een hele knoflook, ui, gember en groene pepers (cheongyang
gochu, 청양 고추) die het gerecht zijn specifieke
smaak geven. Dan gaan er nog shiitake, wortels, spinazie, komkommers en noedels
bij, in combi met aardappelen die hier als groente worden gezien (zie mijn
blog ‘Brabançonne’ van 24 september). Ik at dit al vaker met Justine en Esra
maar jjimdak kan ons niet vervelen. We sluiten af met een overheerlijk stuk
Koreaanse cheesecake: https://www.youtube.com/watch?v=wtd54sr9gv8 Luchtig, maar
een MEGA-gigantische portie. Ik voel me nadien zoals in het liedje van AC/DC:
door de bliksem getroffen. Die Korean cheesecake was er écht TE veel aan.
Reacties
Een reactie posten