De Belgische Alpen?
zaterdag 18 november 2017
Zaterdag en de wekker gaat om kwart voor zes! Vandaag gaat het meesleuren van ski’s en skibotten vanuit België (zie mijn blog ‘zweterig’ van 4 september) en verloren lopen om te solliciteren (zie mijn blog ‘Kakkenestje’ van 28 oktober) zich lonen: ik zet vandaag mijn eerste stappen als ski-moni! Patricia, mijn Portugese kotgenote en ik worden om 7 uur verwacht in Hongdae (een kleine drie kwartier metro verder). Daar komt een busje ons oppikken voor Yong Pyong, waar we onze instructeur-initiatie krijgen. Warme jas aan, skibotten, ski's en helm mee. Eens buiten vriezen we uit onze broek. Het is bitter koud. Dat beloofd voor de bergen. Na 45 minuten wachten in de ijzige wind, komt het busje ons eindelijk ophalen. Ik had gerust een uur langer kunnen slapen. Gelukkig (?) staat er ons een busrit van drie uur (met hazenslaapjes) te wachten. Dat compenseert het vroege opstaan én wachten.
Het Yong Pyong Ski Resort ligt ten oosten van Seoul. Met bijna 14 km aan pistes, 28 afdalingen en 14 liften is dit naar Oostenrijkse normen een klein skigebied. Maar, het is wél het grootste skigebied in Zuid-Korea. Zie: https://www.yongpyong.co.kr/
Na de (toch wel lange) busrit, worden we eerst verwacht voor een passessie. Als ski-instructeurs moeten we dezelfde outfit dragen van de Korea International Ski School. Hop naar de kleedkamers. We krijgen een mooie rode outfit van de skischool. Eens het skipak aan, voel ik me ontzettend professioneel (haha). Terwijl de rest ski’s en botten toegewezen krijgt (ik heb de mijne mee), geniet ik buiten van de zon en het uitzicht. Het is -7°C en mijn lichaamsdelen vriezen er bijna af. De koude voelt hier niet anders aan dan in Seoul. Na een stevige Koreaanse maaltijd, moeten we nog een klein kwartiertje verder rijden tot aan de pistes. Ik heb de indruk dat ze hier nog veel moeten klaarmaken voor de komende Winterspelen. PR en merchandising draaien op volle toeren, maar de grote bouwwerken zijn nog volop bezig. Veel hoge bergen en sneeuw zien we trouwens ook niet. Het skigebied ligt op een hoogte van 770 meter, met een hoogste top van bijna 1.500m. De pistes liggen overal tussen de bomen. Zie: https://www.yongpyong.co.kr/
Sneeuwkanonnen compenseren (vandaag) het gebrek aan natuurlijke sneeuw (gebrek aan sneeuw maakte al eerder dat deze initiatie 2 weken werd verlaat). We krijgen eerst de kneepjes van het vak geleerd over hoe ski-les te geven. Daarna moeten we onze skikunsten tonen, zodat ze weten welk vlees ze in de kuip hebben. We zijn met zes buitenlanders: een Portugese, een Italiaan, een Fransman, een Zuid-Afrikaan en twee Belgen (een Belgisch-Koreaanse en ikzelf). Tijdens de show-off, merk je duidelijk dat we met een echte Italiaan zitten. Ricardo is geboren en getogen in Breuil-Cervinia, dat ligt aan de Italiaanse zijde van de Matterhorn. Zijn skitechniek is perfect (en hij laat dat graag zien). Mijn techniek moet (volgens de Koreanen) blijkbaar ook niet onderdoen. De Koreanen vragen waar ik zo goed heb leren skiën, want in België liggen toch geen bergen. Of wel? Ik aanzie het als een compliment. Na de show-off mogen we vrij skiën. Ah nee wacht, eerst neemt de school nog (zeer) uitgebreid foto's en show-off video’s van de moni’s. Het is hier niet anders dan in Seoul.
Zaterdag en de wekker gaat om kwart voor zes! Vandaag gaat het meesleuren van ski’s en skibotten vanuit België (zie mijn blog ‘zweterig’ van 4 september) en verloren lopen om te solliciteren (zie mijn blog ‘Kakkenestje’ van 28 oktober) zich lonen: ik zet vandaag mijn eerste stappen als ski-moni! Patricia, mijn Portugese kotgenote en ik worden om 7 uur verwacht in Hongdae (een kleine drie kwartier metro verder). Daar komt een busje ons oppikken voor Yong Pyong, waar we onze instructeur-initiatie krijgen. Warme jas aan, skibotten, ski's en helm mee. Eens buiten vriezen we uit onze broek. Het is bitter koud. Dat beloofd voor de bergen. Na 45 minuten wachten in de ijzige wind, komt het busje ons eindelijk ophalen. Ik had gerust een uur langer kunnen slapen. Gelukkig (?) staat er ons een busrit van drie uur (met hazenslaapjes) te wachten. Dat compenseert het vroege opstaan én wachten.
Het Yong Pyong Ski Resort ligt ten oosten van Seoul. Met bijna 14 km aan pistes, 28 afdalingen en 14 liften is dit naar Oostenrijkse normen een klein skigebied. Maar, het is wél het grootste skigebied in Zuid-Korea. Zie: https://www.yongpyong.co.kr/
Na de (toch wel lange) busrit, worden we eerst verwacht voor een passessie. Als ski-instructeurs moeten we dezelfde outfit dragen van de Korea International Ski School. Hop naar de kleedkamers. We krijgen een mooie rode outfit van de skischool. Eens het skipak aan, voel ik me ontzettend professioneel (haha). Terwijl de rest ski’s en botten toegewezen krijgt (ik heb de mijne mee), geniet ik buiten van de zon en het uitzicht. Het is -7°C en mijn lichaamsdelen vriezen er bijna af. De koude voelt hier niet anders aan dan in Seoul. Na een stevige Koreaanse maaltijd, moeten we nog een klein kwartiertje verder rijden tot aan de pistes. Ik heb de indruk dat ze hier nog veel moeten klaarmaken voor de komende Winterspelen. PR en merchandising draaien op volle toeren, maar de grote bouwwerken zijn nog volop bezig. Veel hoge bergen en sneeuw zien we trouwens ook niet. Het skigebied ligt op een hoogte van 770 meter, met een hoogste top van bijna 1.500m. De pistes liggen overal tussen de bomen. Zie: https://www.yongpyong.co.kr/Sneeuwkanonnen compenseren (vandaag) het gebrek aan natuurlijke sneeuw (gebrek aan sneeuw maakte al eerder dat deze initiatie 2 weken werd verlaat). We krijgen eerst de kneepjes van het vak geleerd over hoe ski-les te geven. Daarna moeten we onze skikunsten tonen, zodat ze weten welk vlees ze in de kuip hebben. We zijn met zes buitenlanders: een Portugese, een Italiaan, een Fransman, een Zuid-Afrikaan en twee Belgen (een Belgisch-Koreaanse en ikzelf). Tijdens de show-off, merk je duidelijk dat we met een echte Italiaan zitten. Ricardo is geboren en getogen in Breuil-Cervinia, dat ligt aan de Italiaanse zijde van de Matterhorn. Zijn skitechniek is perfect (en hij laat dat graag zien). Mijn techniek moet (volgens de Koreanen) blijkbaar ook niet onderdoen. De Koreanen vragen waar ik zo goed heb leren skiën, want in België liggen toch geen bergen. Of wel? Ik aanzie het als een compliment. Na de show-off mogen we vrij skiën. Ah nee wacht, eerst neemt de school nog (zeer) uitgebreid foto's en show-off video’s van de moni’s. Het is hier niet anders dan in Seoul.
Reacties
Een reactie posten